Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΔΥΟ ΩΦΕΛΙΜΑ ΒΙΒΛΙΑ...

Στην αριστερή στήλη του Ιστολογίου μας (στο κάτω μέρος) προσθέσαμε ΔΥΟ ωφέλιμα πνευματικά βιβλία:

1ο. "ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ".

Σας προτείνουμε να το διαβάσετε, γιατί είναι ωφέλιμο, όχι μόνο γιά τους Μοναχούς, αλλά και γιά τους Λαϊκούς. 
Μην ξεχνάμε ότι τόσο ο μακαριστός Γέροντας Παϊσιος, όσο και ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος, συνιστούσαν τη μελέτη του Αγίου Ισαάκ του Σύρου, και ήταν και η δική τους καθημερινή ανάγνωση.

2ο. "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ"
του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου κ. Ιεροθέου (Βλάχου). Μπορείτε όχι μόνο να το διαβάστε, αλλά ακόμη να το κατεβάσετε και να το τυπώσετε.

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ: Το χάπι «της επόμενης μέρας»...

Το χάπι «της επόμενης μέρας»:

Επείγουσα αντισύλληψη

ή/και επείγουσα έκτρωση!!!



Η επείγουσα αντισύλληψη στις μέρες μας έχει πάρει τη μορφή του «χαπιού της επόμενης μέρας». Μεγάλο ποσοστό των ενεργώς σεξουαλικά γυναικών έχουν καταφύγει μία ή περισσότερες φορές στη λήψη του συγκεκριμένου φαρμακευτικού σκευάσματος, για την αποφυγή πιθανής ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, μετά από επαφή χωρίς προφυλάξεις ή με ανεπιτυχείς προφυλάξεις. Δυστυχώς σε αυτό το ποσοστό συγκαταλέγονται σε μεγάλο βαθμό και νεαρές κοπέλες 13-25 χρόνων. Ειδικά τα τελευταία χρόνια (2002-2010) έχει αυξηθεί κατά πολύ η χρήση του [1]. Πόσο καλά γνωρίζουν το χάπι αυτό; Τα συστατικά του; Τους μηχανισμούς δράσης του; Τις πιθανές επιπλοκές μετά τη λήψη του; Οι περισσότερες γυναίκες μπροστά στο αδιέξοδο που βρίσκονται ενδιαφέρονται να μάθουν κατά κύριο λόγο μόνο για την αποτελεσματικότητά του, το χρόνο και τρόπο λήψης του[2].
Τα χάπια της επόμενης μέρας είναι φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν ορμόνες και συγκεκριμένα οιστρογόνα και προγεστινοειδή, ενώ άλλα μόνο προγεστινοειδή [3]. Αυτές οι δραστικές ουσίες περιλαμβάνονται και στα συνήθη αντισυλληπτικά χάπια. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι το χάπι της επόμενης μέρας περιέχει τις ορμόνες αυτές σε πολύ μεγαλύτερες δόσεις (50 φορές περισσότερο) από ότι ένα συνηθισμένο αντισυλληπτικό. Αυτός είναι και ο λόγος που απαγορεύεται η τακτική λήψη του συγκεκριμένου χαπιού.


Ο μηχανισμός δράσης του φαρμάκου είναι άγνωστος κατά ένα μεγάλο ποσοστό! Ωστόσο, υπάρχουν μελέτες που υποδεικνύουν τους κάτωθι αναφερόμενους μηχανισμούς δράσης:
 Εμποδίζοντας την ωορρηξία (απελευθέρωση ωαρίου από τις ωοθήκες) αν αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί πριν την επαφή [4]
 Εμποδίζοντας τη γονιμοποίηση του ωαρίου που έχει ήδη απελευθερωθεί στη σάλπιγγα
Εμποδίζοντας το γονιμοποιημένο ωάριο ή αλλιώς ανθρώπινο έμβρυο να εμφυτευθεί στη μήτρα


Ο τελευταίος μηχανισμός επιτυγχάνεται με δύο μεθόδους, είτε βλάπτοντας το ενδομήτριο, ώστε να αποτυγχάνεται η εμφύτευση του εμβρύου [5], είτε με αφομοίωση του εμβρύου από το σώμα, μετά την προσκόλλησή του στη μήτρα [6]. Βάσει των μηχανισμών αυτών πολύ σωστά κάποιοι επιστήμονες δηλώνουν ότι το «χάπι της επόμενης μέρας» πρέπει να ταξινομηθεί ως φάρμακο που μπορεί να προκαλέσει έκτρωση [7]. Την άποψη αυτή έρχεται να ισχυροποιήσει το ΝΕΟ ΧΑΠΙ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ (Ulipristal Acetate-δραστική ουσία) που αποτρέπει την κύηση ακόμα και αν ληφθεί 5 μέρες μετά τη σύλληψη [8,9]. Υπενθυμίζω ότι το γονιμοποιημένο ωάριο-ανθρώπινο έμβρυο χρειάζεται 3-4 μέρες για να ταξιδέψει από τη σάλπιγγα στη μήτρα και να εμφυτευθεί. Τα χάπια που χορηγούνται μέχρι τώρα έχουν χρονικό περιθώριο δράσης 3 ημέρες.
Όσον αφορά τώρα την ασφάλεια του σκευάσματος αυτού, πολλοί αναφέρουν ότι επειδή περιέχει τη γνωστή προγεστερόνη που χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια στα αντισυλληπτικά χάπια, είναι αθώο για τη γυναίκα. Βέβαια να τονίσω ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε μόνο στην ποιότητα της δραστικής ουσίας, αλλά πολύ περισσότερο στην ποσότητα που εμπεριέχεται στο χάπι και στη συχνότητα με την οποία καταναλώνεται.


• Έχει παρατηρηθεί ότι σε γυναίκες που χρησιμοποιούν το χάπι περισσότερες από μία φορές το χρόνο, μπορεί να απορυθμιστεί εντελώς ο μηνιαίος κύκλος και να παρουσιαστούν αιμόρριες.
• Επίσης, αν παρουσιαστεί εγκυμοσύνη μετά τη θεραπεία θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η πιθανότητα μιας εξωμήτριας κύησης [10] (εμφύτευση του ανθρώπινου εμβρύου στη σάλπιγγα αντί για τη μήτρα. Αν δεν γίνει άμεσα αντιληπτό μπορεί να απειλήσει τη ζωή της γυναίκας. Σε περίπτωση χειρουργικής αφαίρεσης της σάλπιγγας αυξάνεται το ποσοστό υπογονιμότητας της γυναίκας)
• Υπάρχει έντονη υποψία για εμφάνιση καρκίνου του τραχήλου της μήτρας σε γυναίκες που έχουν ήδη μολυνθεί από τον ιό του ανθρώπινου κονδυλώματος, εξαιτίας της υψηλής δόσης ορμονών που περιέχει το χάπι [11]
• Σε ένα ποσοστό γυναικών της τάξης του 5% μπορεί να δημιουργηθεί θρόμβος αίματος [12]. Επίσης, πολύ πρόσφατη έρευνα συνδέει το χάπι αυτό με εγκεφαλικό επεισόδιο [13]
• Τέλος το χάπι της επόμενης μέρας μπορεί να έχει σοβαρές αλληλεπιδράσεις με χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή (πχ βαρφαρίνη) [14,15]


Θα ήθελα να κλείσω την αναφορά αυτή με κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μου, που η ίδια η επιστήμη μου, μου επιβάλλει, αφού με δίδαξε να σκέφτομαι κριτικά, πολύπλευρα και διερευνητικά προς όφελος πάντα του «κοινού καλού».
Όπως γνωρίζουμε και από την επιστήμη της Φυσικής, κάθε δράση συνοδεύεται από την αντίδραση. Αυτός ο γενικός νόμος δεν λείπει από τα βιολογικά συστήματα, όπως είναι το σώμα μας. Το χάπι της επόμενης μέρας είναι μια βόμβα ορμονών, που δυστυχώς όταν δράσει μέσα μας, δεν ξέρουμε όλες τις πιθανές αντιδράσεις που δύναται να πυροδοτήσει… Δεδομένου ότι ο οργανισμός μας και οι αντιδράσεις του αποτελούν ένα πολυπαραγοντικό και παράλληλα εξατομικευμένο σύστημα, μπορεί ο κοινός νους να αναλογιστεί ότι δεν είναι δυνατόν όλες οι παρενέργειες από τη λήψη του φαρμάκου αυτού να είναι γνωστές και αξιολογήσιμες από τους επιστήμονες και τις φαρμακευτικές εταιρείες. Σε κάθε φάρμακο αναγράφονται οι πιο κοινές παρενέργειες και αντενδείξεις που έχουν παρατηρηθεί σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Θέλω να τονίσω με όλα αυτά, χωρίς να μακρηγορώ, ότι εκτός από το πιθανό θέμα της έκτρωτικής του ιδιότητας (που προαναφέρθηκε) μπορεί το χάπι αυτό να προκαλέσει και βλάβες στον οργανισμό μας ή στα μελλοντικά παιδιά μας (πχ τερατογένεση ή ανάπτυξη σοβαρής ασθένειας μετά από λίγα χρόνια), που ίσως αυτή τη στιγμή η επιστήμη δεν μπορεί να τις προβλέψει ή να τις συνδέσει με τη λήψη του συγκεκριμένου φαρμάκου. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της επιστήμης που συναντάμε κάτι τέτοιο. Θυμηθείτε τη φαρμακευτική ουσία θαλιδομίδη που συνταγογραφούσαν και σε εγκύους για την καταπολέμιση της ανεπιθύμητης ναυτίας ως ένα «αθώο» φάρμακο. Μετά από χρόνια συνειδητοποίησαν ότι επιδρά στα έμβρυα και τους δημιουργεί φωκομελία (απευθείας έκφυση των άκρων χεριών από τους ώμους και των άκρων ποδιών από την ισχιακή χώρα) και άλλες ανωμαλίες(κώφωση, τύφλωση).
Με όλους αυτούς τους προβληματισμούς μου, που μπορεί για κάποιους να φαίνονται «φιλοσοφικοί», δεν θέλω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να λαμβάνουμε κανένα φάρμακο, φοβούμενοι τις πιθανές βλαβές/αντιδράσεις που μπορεί να επιφέρει στον οργανισμό μας και ίσως να μην είναι γνωστές, αλλά να προλαμβάνουμε καταστάσεις πριν οδηγηθούμε στη λήψη τέτοιων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Πρόκειται για δύο ζωές, τη δική μας και του πιθανού εμβρύου. Επιτέλους ας μάθουμε στη ζωή μας να αναλογιζόμαστε ή/και να αναλαμβάνουμε τις συνέπειες των πράξεων μας και ας σταθούμε με περισσότερη υπευθυνότητα, δέος και σεβασμό απέναντι σε αυτό το υπέρτατο αγαθό που λέγεται ΥΓΕΙΑ και στο υπέρτατο θαύμα της ΖΩΗΣ. Ας πάψουμε να εκθέτουμε τη σωματική και ψυχική μας υγεία σε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, που θα μας οδηγήσουν σε επείγοντα μέτρα αντισύλληψης και έκτρωσης.

Χάδλα-Σκαρλάτου Παναγιώτα
Βιολόγος, Γενετική και Μοριακή Βιολογία
MSc Πληροφορική Επιστημών Ζωής

Βιβλιογραφία:
[1] Mosher WD, Jones J.Use of contraception in the United States: 1982-2008.
Vital Health Stat 23. 2010 Aug;(29):1-44.
[2] Miller LM. College student knowledge and attitudes toward emergency contraception. Contraception. 2011 Jan;83(1):68-73. Epub 2010 Jul 15.
[3] Randomized controlled trial of levonorgestrel versus the Yuzpe regimen of combined oral contraceptives for emergency contraception. Task Force of Postovulatory methods of fertility regulation. Lancet, 1998 Aug 352:428-33
[4] Gemzell-Danielsson K. Mechanism of action of emergency contraception.
Contraception. 2010 Nov;82(5):404-9.
[5] Ugocsai G, Rozsa M, Ugocsai P. Scanning electron microscope (SEM) changes of the endometrium in women taking high doses of levonorgestrel as emergency postcoital contraception. Contraception. 2002;66:433-437
[6] Shirley B, Bundren JC, McKinney S. Levonorgestrel as a postcoital contraceptive. Contraception. 1996:52(2):277-81
[7] Moore KL, Persaud TVN. The Developing Human: Clinically Orientated Embryology (6th edition. Philadelphia: W.B. Saunders Company 1998)
[8] Gemzell-Danielsson K, Meng CX. Emergency contraception: potential role of ulipristal acetate. Int J Women Health. 2010 Aug 9;2:53-61.
[9] Russo JA, Creinin MD. Ulipristal acetate for emergency contraception.Drugs Today (Barc). 2010 Sep;46(9):655-60.
[10] Sheffer-Mimouni G, Pauzer D, Maslovitch S et al. Ectopic pregnancies following levonorgestrel contraception. Contraception. 2003;67:267-269
[11] Chen Y-H, Huang L-H, Chen T-M. Differential effects of progestins and estrogens on long control regions of human papillomavirus types 16 and 18.
[12] Grant E. Adverse reactions and emergency contraception. Lancet. 2001;357:1201
[13] Rodríguez de Antonio LA, Fuentes B, Aguilar-Amat MJ, Díez-Tejedor E.
Emergency contraception and stroke. A new case report. Med Clin (Barc). 2010 Nov 1
[14] Ellison J, Thomson AJ, Greer IA. Apparent interaction between warfarin and levonorgestrel used for emergency contraception. BMJ. 2000;321:1382
[15] Richards D. An Important drug interaction – an alternate mechanism. BMJ Rapid responses. 22 December 2000


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2010/12/blog-post_1506.html#ixzz19DJa6lKI

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ!!!..........


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ. 
ΓΕΜΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ!
ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ-ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ 2011 ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΚΥΖΗ.

Λάβαμε από τον Ι. Ναό Αγίου Στυλιανού Γκύζη - Αθήνα το κάτωθι μήνυμα γιά το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ-ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ του 2011. Το προτείνουμε καθώς και την ωραία ΙΣΟΣΕΛΙΔΑ του με τη ονομασία ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ.


Ας εφοδιαστούμε τη νέα χρονιά με ένα ημερολόγιο τσέπης όπου μπορεί να τυπωθεί και να βρίσκεται στο πορτοφόλι μας. Έχει τις διαστάσεις της ταυτότητάς μας.
Αναφέρει τους Αγίους κάθε ημέρας για όλο το χρόνο, αλλά και τις νηστείες αναλυτικά ανά ημέρα – για όσους θέλουν και μπορούν..
Το ημερολόγιο θα μοιράζεται στο ναό μας τις ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων.

Το ημερολόγιο κατεβαίνει από εδώ:  Ημερολόγιο - Αγιολόγιο 2010

Οδηγίες ‘κατεβάσματος’ από mediafire, εδώ


Καλή – ευλογημένη χρονιά


ΠΗΓΗ (ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ): http://iliaxtida.wordpress.com/2010/12/21/hmerologio/

ΓΙΑ ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΚΥΖΗ ΚΑΝΤ ΚΛΙΚ ΕΔΩ: Οδηγίες πρόσβασης προς το ναό μας

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΒΙΟΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑΣ (+ 22 Δεκεμβρίου).


ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ
Α Ν Α Σ Τ Α Σ Ι Α Ν
ΤΗΝ ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑΝ
 Μετά τον Ευλογητόν, το, Κύριε εισάκουσον…
Είτα το, Θεός Κύριος˙ και το Τροπάριον Ήχος Δ’.
Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ…
Ως των νοσούντων ταχινή θεραπεία, και πεπτωκότων εξανάστασις θεία, Αναστασία μάρτυς καλλιπάρθενε, λύτρωσαι τους κάμνοντας συντριμμών ολεθρίων, έγειρον πρεσβείαις σου, εκ βυθού απωλείας, τους ολοτρόπω πίστει και στοργή, τη ιερά σου Εικόνι προστρέχοντας.
Δόξα και Νύν. Θεοτόκιον. Ου σιωπήσομεν ποτέ…
Είτα ο Ν’. και ο Κανών ού η Ακροστιχίς
Έγειρον ημάς παθών Αναστασία.
Ωδή Α’. Ήχος Πλ. Δ’. Υγράν διοδεύσας.
Επίνευσον μάρτυς ως ευμενής, ημών τη δεήσει, και πρυτάνευσον δαψιλώς, των σων δωρεών τας χορηγίας, Αναστασία τοις σε μεγαλύνουσι.
 Γαλήνην εν βίω ειλικρινεί, και πάντων σκανδάλων, την τελείαν αποφυγήν, ημάς ενδυνάμωσον παμμάκαρ, ιχνηλατείν δια βίου και σώζεσθαι.
 Επίχεε άνωθεν δαψιλών το έλαιον μάρτυς, των φαρμάκων των μυστικών, και ίασαι νόσων δυσιάτων, Αναστασία ημάς τους ικέτας σου.
Θεοτόκιον.
Ιλύος με κάθαρον εμπαθούς, και σώσόν με Κόρη, επελθούσης μοι συμφοράς˙ μη ούν καταλίπης με Παρθένε, ίνα μη γέλως τοις πάσι γενήσωμαι.
Ωδή Γ’. Ουρανίας αψίδος.
Ρυπτική σου πρεσβεία, τα των ψυχών τραύματα, και τα των σωμάτων θεόφρον, δεινά ελκώματα, ημών απόπλυνον, Αναστασία και ρώσιν, και υγείαν άφθονον, πάσι χορήγησον.
 Οδυνών δυσφορήτων, ανιαρών θλίψεων, ζάλης και πικράς αθυμίας, εκ παραπτώσεων, και κοσμικών πειρασμών, Αναστασία θεόφρον, επιστάσα λύτρωσαι, ημάς τους δούλους σου.
 Νεκταρόβρυτον νάμα, ύδωρ ζωής ήδιστον, οία περ πηγή ευσπλαγχνίας, και αγαθότητος, Αναστασία σεμνή, τοις εν αυχμή τηκομένοις, κατωδύνων θλίψεων, ράνον και όμβησον.
Θεοτόκιον.
Η λαμπάς η φωσφόρος, της υπέρ νουν λάμψεως, η ανατολή η γλυκεία, ζωής του σέλαος, λάμψον ακτίνά μοι, της αληθούς μετανοίας˙ σκότει γαρ καλύπτομαι, πάσης φαυλότητος.
Διάσωσον.
Ανάστησον Αναστασία θεόφρον τους σους ικέτας εκ συντριμμάτων και χαλεπών περιστάσεων, και σεσωσμένους προσάγαγε τω Κυρίω.
Θεοτόκιον. Επίβλεψον εν ευμενεία…
Αίτησις και το Κάθισμα…
Ήχος Β’. Τοις των αιμάτων σου.
Τοις των θαυμάτων σου θείοις πυρσεύμασι, των παθημάτων ελαύνεις την μοίρασιν, και την υγείαν παρέχεις τοις χρήζουσιν, Αναστασία Χριστού σεμνοπάρθενε˙ συ γαρ των νοσούντων ιάτειρα.
Ωδή Δ’. Εισακήκοα Κύριε…
Μοχθηρόν και επώδυνον, ως αποσκιρτήσας της θείας χάριτος, διανύω βίον ένδοξε, αλλά συ Χριστώ με επανάγαγε.
 Αλεξίκακον άριστον, η της προστασίας σου επισκίασις, εν βιαίαις περιστάσεσι, ώ Αναστασία ημίν γένοιτο.
 Συμφορών το επίπονον, και ασθενημάτων δεινών την έφοδον, εξ ημών απείργει πάντοτε, ώ Αναστασία καλλιπάρθενε.
Θεοτόκιον.
Αγαλλίασιν άϋλον, τη λελυπημένη ψυχή μου όμβρησον, ώσπερ δρόμον χαριτόβρυτον, Κεχαριτωμένη Μητροπάρθενε.
Ωδή Ε’. Φώτισον ημάς…
Θαύμασι πολλοίς, και ιάσεων δυνάμεσι, διαπρέπουσα εν κόσμω εμφανώς, πανταχού πάντας προφθάνεις τους καλούντάς σε.
 Ώφθης αρωγός, τοις ποικίλως κινδυνεύουσιν επιφαινομένη νοερώς, και τον σάλον καταπαύσασα των θλίψεων.
Νόσων χαλεπών, στεναγμών τε και κακώσεων, και ταλαιπωρίας πειρασμών, ώ Αναστασία ημάς λύτρωσαι.
Θεοτόκιον.
Άνοιαν δεινήν, εκνοσήσας βίω χείρονι, συνεσχέθην καταιγίσι πειρασμών, αλλά τούτων Θεοτόκε συ με λύτρωσαι.
Ωδή ΣΤ’. Την δέησιν.
Νενέκρωμαι αμαρτίας βέλεσι, τοξευθείς τη του εχθρού συνεργεία και κατωτάτω απέρριμμαι λάκκω, και εν σκιά του θανάτου κατώκησα, άλλ’ επιστάσα συ σεμνή, εκ βυθού των κακών με ανάγαγε.
Ανάρρωσιν και τελείαν λύτρωσιν, τοις εν πόνοις τρυχομένοις ατρύτοις, ως φιλοικτίρμων πρυτάνευσον Μάρτυς, και θλιβομένων την λύπην μετάστρεψον, Αναστασία μυστικώς, εις χαράν αληθή και φαιδρότητα.
 Σωμάτων σε ιατρόν πανάριστον, και πνευμάτων αληθή θεραπείαν, ο των ψυχών και σωμάτων Δεσπότης, Αναστασία λαμπρώς απειργάσατο˙ διο θεράπευσον ημών, και ψυχών και σωμάτων τους μώλωπας.
Θεοτόκιον.
Των ρήσεων του σεπτού θελήματος, παρακούσας ακουσία εσχάτη, απεμακρύνθην Θεού ο παντλήμων, και χλευασμός τοις πλησίον μου γέγονα˙ διο οικτρού ονειδισμού, Θεοτόκε μου συ με διάσωσον.
 Ανάστησον Αναστασία θεόφρον τους σους ικέτας, εκ συντριμμάτων και χαλεπών παραπτώσεων, και σεσωσμένους προσάγαγε τω Κυρίω.
Άχραντε η δια λόγου…
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος Β’. Τα άνω ζητών.
Τα πάθη ημών, τα μυσαρά και χρόνια, ροπή μυστική, Αναστασία ίασαι, και ζωήν ακίνδυνον, διανύειν ημάς καταξίωσον, ως αν των θείων εντολών, τρυγήσωμεν πάντες, τους ενθέους καρπούς.
Προκείμενον.
Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον, και προσέσχε μοι, και
εισήκουσε της δεήσεώς μου.
Στίχος. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου, και κατεύθυνε τα διαβήματά μου.
Ευαγγέλιον. Κατά Ματθαίον. (Ι’. 16 – 22).
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς˙ Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς, ως πρόβατα εν μέσω λύκων. Γίνεσθε ούν φρόνιμοι ως οι όφεις, και ακέραιοι ως αι περιστεραί. Προσέχετε δε από των ανθρώπων˙ παραδώσουσι γαρ υμάς εις συνέδρια, και εν συναγωγαίς˙ αυτών μαστιγώσουσιν υμάς. Και επί ηγεμόνας δε και βασιλείς αχθήσεσθε ένεκεν εμού, εις μαρτύριον αυτοίς και τοις έθνεσιν. Όταν δε παραδιδώσιν υμάς, μη μεριμνήσητε πώς ή τι λαλήσητε˙ δοθήσεται γαρ υμίν εν εκείνη τη ώρα τι λαλήσητε˙ ού γαρ υμείς έστε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός υμών, το λαλούν εν υμίν. Παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον, και πατήρ τέκνον˙ και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς, και θανατώσουσιν αυτούς. και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου˙ ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται.
Δόξα.
Ταις της Αθληφόρου πρεσβείαις, ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νύν. Ταις της Θεοτόκου…
Προσόμοιον. Ήχος Πλ. Β’. Όλην αποθέμενοι…
Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός…
Ρώσιν αδαπάνητον, ψυχών ομού και σωμάτων, ως πηγή ακένωτος, επομβρία κρείττονι, αναβλύζουσα, των παθών κάθαρον, και των νοσημάτων, τας σπιλάδας και προστρίμματα, εξ ημών τέλειον, ώ Αναστασία πολύαθλε, υγείας ιλαρότητα, της κατ’ άμφω πάσι παρέχουσα, και τον σον νυμφίον, απαύστως καθικέτευε Χριστόν, αμαρτημάτων συγχώρησιν, δούναι τοις τιμώσί σε.


Ωδή Ζ’. Παίδες Εβραίων.
Άλυτον βίον ειρηναίον, εν σεμνότητι και πάση ευσεβεία, διανύειν ημάς, ενίσχυσον λιταίς σου, Αναστασία, ένδοξε ιαμάτων η πλημμύρα.
 Σβέσον την φλόγα των παθών μου, και κατάπαυσον τον πόνον της ψυχής μου, και χαράν αληθή και θείαν ευφροσύνην, Αναστασία δώρησαι, τω δεινώς κεκακωμένω.
 Ίδε ευσπλάγχνω όμματί σου, την ταπείνωσιν ημών Μεγαλομάρτυς, και μεγάλων κακών, ημίν επερχομένων, την ρύμην αναχαίτισον, τη μεγίστη σου πρεσβεία.
Θεοτόκιον.
Άκουσον Κόρη της φωνής μου, ενωτίσθητι μυχίους στεναγμούς μου, και μελλούσης οργής, και φανεράς αισχύνης, ως οίδάς με απάλλαξον, τον δεινώς συντετριμμένον.
Ωδή Η’. Τον εν όρει αγίω.
Γεωργία της σης επιστασίας, παθημάτων δεινών, ανάσπασον τας ρίζας, εκ των ψυχών ημών θεομακάριστε, και της αφθαρσίας, εμφύτευσον εν ταύταις, τας θείας αναδόσεις.
 Εφορώσα ημάς μη διαλίπης, τους την σην αρωγήν, νυν επιβοωμένους, Αναστασία Μάρτυς καλλιπάρθενε, όπως λυτρωθώμεν, πάσης επηρείας, εχθρού του παλαμναίου.
 Ρέει άφθονον χάριν ιαμάτων, η πανσέβαστος, και ιερά Εικών σου, και νοσημάτων σβέννυσι τους άνθρακας, και τους φλεγομένους, θλίψεσιν ατρώτους, ενθέους αναψύχει.
Θεοτόκιον.
Από πάσης οργής θανατηφόρου, και βουλής πονηράς, του αρχηγού του σκότους, ευλογημένη σώσόν με Πανάμωμε, και της ενεστώσης, ρύσαί με ανάγκης, τη ση επιστασία.
Ωδή Θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Σωμάτων σηπεδόνας, και ψυχών τας νόσους, τη μυστική χειρουργία θεράπευσον, Αναστασία Θεόφρον των προσιόντων σοι.
 Ιλέωσαι σοις δούλοις, τη ση μεσιτεία, τον αγαθόν και ευΐλατον Κύριον, ως αν της τούτου τρυφήσαιμεν αγαθότητος.
 Μνημόνευε απαύστως, ώ Αναστασία, των ολοτρόπω σπουδή προσιόντων σοι, και εκ ψυχής εξαιτούντων την προστασίαν σου.
 Ολόσωμον το τραύμα, κέκτημαι ο τάλας, άλλ’ επιστάσα συ Μάρτυς με ίασαι, και προς οδόν μετανοίας ήδη με ίθυνον.
Θεοτόκιον.
Υψίστου ώφθης θρόνος, Κεχαριτωμένη, διο καμέ εκ των κάτω ανύψωσον, προς αληθείς αναβάσεις ζωής της κρείττονος.
Το Άξιον εστί, και τα Μεγαλυνάρια.
Παρθενομαρτύρων την καλλονήν, και των ιαμάτων, τον ακένωτον θησαυρόν, την νύμφην Κυρίου, το σκεύος των χαρίτων, σεμνή Αναστασία υμνολογούμέν σε.
 Χαίροις παρθενίας εύπνους λειμών, ο τα άνθη φέρων, της αθλήσεως τα τερπνά, ών τη ευδοκία, σεμνή Αναστασία, ημών τας διανοίας, ευφραίνεις πάντοτε.
 Χαίρουσα ηγώνισαι ανδρικώς, υπέρ της αγάπης, του ταθέντος εν τω Σταυρώ˙ όθεν της ευκλείας, αυτού επιτυχούσα, ημάς Αναστασία αεί περίεπε.
 Χαίροις των θαυμάτων η λαμπηδών, η της ευσπλαγχνίας, διαυγάζουσα τας αυγάς, και των παθημάτων, διώκουσα το σκότος, κλυτή Αναστασία, πιστών βοήθεια.
 Χάριτι ενθέου τας παροχάς, δαψιλώς πορίζου, τοις αιτούσιν ολοσχερώς, την σην προστασίαν, σεμνή Αναστασία, και θλιβερών παντοίων, ημάς διάσωζε.
Έγειρον εκ λάκκου αμαρτιών, την ψυχήν μου Μάρτυς, ολισθήσασαν χαλεπώς, και προς μετανοίας, οδήγησόν με τρίβους, Αναστασία Μάρτυς, τον ευφημούντά σε.
Πάσαι των Αγγέλων… Το τρισάγιον. Το τροπάριον Ήχος Δ’.
Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Την αθληφόρον του Χριστού την πανένδοξον, Αναστασίαν οι πιστοί ικετεύσωμεν, όπως Χριστός δεήσεσιν αυτής τειχίσηται ημάς, όνπερ επεπόθησεν ως Νυμφίον ουράνιον, πάντα αποπτύσασα προς την τούτου απόλαυσιν. Κατ’ αοράτων γαρ εχθρών και ορατών, μεσίτις πέλει Κυρίω ευπρόσδεκτος.
Εκτενής και απόλυσις. Μεθ’ ήν το επόμενον.
Ήχος Β’. Ότε εκ του ξύλου.
Μάρτυς του Χριστού πανευκλεής, σκέπη των πιστών και προστάτις, Αναστασία σεμνή, πάσης περιστάσεως, βιαίας λύτρωσαι, τους θερμώς σοι προστρέχοντας, πάσαν ευλογίαν, θείας αγαθότητος, εξαιτουμένη αυτοίς, όπως εν σεμνή πολιτεία, και ειρηνική καταστάσει, τον σε μεγαλύνοντα δοξάζωμεν.
  Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.
Τω αυτώ μηνί (Δεκεμβρίω) ΚΒ΄, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας.

Αναστασία φάρμακον πιστοίς μέγα,
Πάν φάρμακον λύουσα και κεκαυμένη.
Καύθη Αναστασίη πυρί δευτέρα εικάδι λαύρω.


Η Αγία αύτη και ανδρειοτάτη Μάρτυς Αναστασία, ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σ²΄ [290], καταγομένη εκ της πόλεως Ρώμης, θυγάτηρ πατρός μεν Έλληνός τινος, Πρεπεξάστου ονομαζομένου. Μητρός δε, Φαύστης, από την οποίαν επροσφέρθη εις ένα άνδρα θεοσεβή, Χρυσόγονον καλούμενον, και έμαθε παρ’ αυτού τα ιερά γράμματα. Την δε εις Χριστόν πίστιν εδιδάχθη και από αυτόν και από την μητέρα της. Συζευχθείσα δε διά γάμου με ένα άνδρα Πούπλιον ονόματι, απεστρέφετο την μετ’ εκείνου κοινωνίαν διά την απιστίαν του, προφασιζομένη πάντοτε, ότι είναι ασθενής, και μη καταδεχομένη την τούτου συνάφειαν. Ύστερον δε ενδυθείσα φορέματα πενιχρά, και μίαν μόνην δουλεύτραν έχουσα ακολουθούσαν αυτή, πάντοτε συνανεστρέφετο με γυναίκας πτωχάς. Κρυφίως δε ιάτρευε και επεσκέπτετο τους διά τον Χριστόν μαρτυρούντας, εμβαίνουσα μέσα εις τας φυλακάς. Λύουσα αυτούς από τα δεσμά, αλείφουσα αυτούς με λάδι, σφογγίζουσα τα αίματα από τας πληγάς των. Και φαγητά επιτήδεια εις αυτούς προσφέρουσα. Ταύτα δε μαθών ο άνδρας της Πούπλιος, επίασεν αυτήν και την έβαλεν εις την φυλακήν, παραγγείλας εις πολλούς φύλακας να φυλάττουν αυτήν με ασφάλειαν. Επειδή δε ο άνδρας της επνίγη εις την θάλασσαν, από φορτούναν: τούτου χάριν λαβούσα άδειαν η Αγία, διεμοίρασε τα υπάρχοντά της εις τους πτωχούς. Και πλέον χωρίς φόβον επεσκέπτετο τους Μάρτυρας του Χριστού. Και όταν ήθελαν τελειωθούν, τους έπερνε και οσίως τους ενταφίαζε. Πολλούς δε από αυτούς επαρεκίνησε και εις το μαρτύριον. Αύτη εβασανίσθη από διαφόρους ηγεμόνας, και ερρίφθη εις την θάλασσαν ομού με άλλας γυναίκας. Τελευταίον δε, εδέθη εις πάλους. Και τριγύρω περικυκλωθείσα από φωτίαν, έλαβε το τέλος του μαρτυρίου, και απήλθε προς Νν επόθει Χριστόν. Τελείται δε η αυτής Σύναξις εις τον μαρτυρικόν της Ναόν, όστις είναι κοντά εις το έμβασμα του Δομνίνου. (Τον κατά πλάτος Βίον αυτής όρα εις το Εκλόγιον.)
εις την Αγίαν ταύτην Αναστασίαν εφιλοπόνησεν ασματικήν Ακολουθίαν, και εγκώμιον, και παρακλητικόν Κανόνα ο πρώην μεν Μοναχός και υποδιάκονος Δαμασκηνός ο Θεσσαλονικεύς, ύστερον δε γενόμενος Επίσκοπος Ρενδίνης, τα οποία και ημείς εβελτιώσαμεν όση δύναμις, και αντεγράψαμεν. Όρα και εις την δεκάτην έκτην του Απριλλίου, όπου αναφέρεται περί της Αγίας ταύτης Αναστασίας. Το δε ελληνικόν Μαρτύριον της Αγίας Αναστασίας συνέγραψεν ο Μεταφραστής, ου η αρχή· «Αναστασία γυναικών η καλλίστη». (Σώζεται εν τη Μεγίστη Λαύρα, εν τη Μονή των Ιβήρων και εν άλλαις.)

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: "ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ...".


Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω. Βοσκών φωνές φτάνουν στ' αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιον τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο.
Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς.
Σήμερα η Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό: Αντί γι' αστέρια, δέχτηκε τους αγγέλους· αντί για ήλιο, δέχτηκε τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Και μη ζητάς να μάθεις το πώς. Γιατί όπου θέλει ο Θεός, ανατρέπονται οι φυσικοί νόμοι.
Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε. Κατέβηκε στη γη κι έσωσε τον άνθρωπο. Όλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι' αυτόν το σκοπό.
Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια, και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει!
Όταν γεννήθηκε, οι Ιουδαίοι δεν δέχονταν την παράδοξη γέννησή Του: Από τη μια οι Φαρισαίοι παρερμήνευαν τα ιερά βιβλία· κι από την άλλη οι γραμματείς δίδασκαν αλλά αντί άλλων. O Ηρώδης πάλι, ζητούσε να βρει το νεογέννητο Βρέφος όχι για να το τιμήσει, μα για να το θανατώσει.
Ε λοιπόν, όλοι αυτοί σήμερα τρίβουν τα μάτια τους, βλέποντας το Βασιλιά τ' ουρανού να βρίσκεται στη γη μ' ανθρώπινη σάρκα, γεννημένος από παρθενική μήτρα.
Και ήρθαν οι βασιλιάδες να προσκυνήσουν τον επουράνιο Βασιλιά της δόξας.
Ήρθαν οι στρατιώτες να υπηρετήσουν τον Αρχιστράτηγο των ουράνιων Δυνάμεων.
Ήρθαν οι γυναίκες να προσκυνήσουν Εκείνον που μετέβαλε τις λύπες της γυναίκας σε χαρά.
Ήρθαν οι παρθένες να προσκυνήσουν Εκείνον που δημιούργησε τους μαστούς και το γάλα, και τώρα θηλάζει από Μητέρα Παρθένο.
Ήρθαν τα νήπια να προσκυνήσουν Εκείνον που έγινε νήπιο, για να συνθέσει δοξολογικό ύμνο «απ' τα στόματα των νηπίων» (Ψαλμ. 8:3).
Ήρθαν τα παιδιά να προσκυνήσουν Εκείνον που η μανία του Ηρώδη τα ανέδειξε σε πρωτομάρτυρες.
Ήρθαν οι ποιμένες να προσκυνήσουν τον καλό Ποιμένα, που θυσίασε τη ζωή Του για χάρη των προβάτων.
Ήρθαν οι ιερείς να προσκυνήσουν Εκείνον που έγινε αρχιερέας όπως ο Μελχισεδέκ (Εβρ. 5:10).
Ήρθαν οι δούλοι να προσκυνήσουν Εκείνον που πήρε μορφή δούλου, για να μετατρέψει τη δουλεία μας σ' ελευθερία.
Ήρθαν οι ψαράδες να προσκυνήσουν Εκείνον που τους μετέβαλε σε «ψαράδες ανθρώπων» (Ματθ. 4:19)
Ήρθαν οι τελώνες να προσκυνήσουν Εκείνον που από τους τελώνες ανέδειξε ευαγγελιστή.
Ήρθαν οι πόρνες να προσκυνήσουν Εκείνον που παρέδωσε τα πόδια του στα δάκρυα μιας πόρνης.
Κοντολογίς, ήρθαν όλοι οι αμαρτωλοί να δουν τον Αμνό του Θεού, που σηκώνει στους ώμους Του την αμαρτία του κόσμου:
Οι μάγοι για να Τον προσκυνήσουν·
οι ποιμένες για να Τον δοξολογήσουν·
οι τελώνες για να Τον κηρύξουν·
οι πόρνες για να Του προσφέρουν μύρα·
η Σαμαρείτισσα για να ξεδιψάσει·
η Χαναναία για να ευεργετηθεί.
Αφού λοιπόν όλοι σκιρτούν από χαρά, θέλω κι εγώ να σκιρτήσω, θέλω να χορέψω, θέλω να πανηγυρίσω. Δίχως κιθάρα, δίχως αυλό, δίχως λαμπάδες αναμμένες στα χέρια μου. Πανηγυρίζω κρατώντας, αντί γι' αυτά, τα σπάργανα του Χριστού. Αυτά είναι η ελπίδα μου, αυτά η ζωή μου, αυτά η σωτηρία μου, αυτά ο αυλός μου, αυτά η κιθάρα μου. Γι' αυτό τα 'χω μαζί μου: Για να πάρω από τη δύναμή τους δύναμη, για να φωνάξω μαζί με τους αγγέλους, «δόξα στον ύψιστο Θεό», και με τους ποιμένες, «και ειρήνη στη γη, ευλογία στους ανθρώπους» (Λουκ. 2:14).
Και ξέρετε γιατί; Γιατί Εκείνος που προαιώνια γεννήθηκε από τον Πατέρα ανεξήγητα, γεννιέται σήμερα από παρθένα υπερφυσικά. Το πως, το γνωρίζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Εμείς μόνο τούτο μπορούμε να πούμε: Πως αληθινή είναι και η ουράνια γέννησή του, αδιάψευστη είναι και η επίγεια. Αλήθεια είναι ότι γεννήθηκε Θεός από Θεό, αλήθεια είναι και ότι γεννήθηκε άνθρωπος από παρθένα. Στον ουρανό είναι ο μόνος που γεννήθηκε από τον Πατέρα μόνο, γιος Του μονογενής. Και στη γη είναι ο μόνος που γεννήθηκε από την Παρθένο μόνο, γιος της μονογενής. Όπως στην περίπτωση της ουράνιας γεννήσεώς Του είναι ασέβεια να σκεφτούμε μητέρα, έτσι και στην περίπτωση της επίγειας γεννήσεώς Του είναι βλασφημία να υποθέσουμε πατέρα. Ο Θεός Τον γέννησε με τρόπο θεϊκό. Η Παρθένος Τον γέννησε με τρόπο υπερφυσικό. Έτσι, ούτε η ουράνια γέννησή Του μπορεί να εξηγηθεί, ούτε η ενανθρώπησή Του μπορεί να ερευνηθεί. Το ότι Τον γέννησε η Παρθένος σήμερα το γνωρίζω. Το ότι Τον γέννησε ο Θεός προαιώνια το πιστεύω. Κι έχω μάθει να τιμώ σιωπηλά τη γέννησή Του, χωρίς φιλοπερίεργες έρευνες κι ανώφελες συζητήσεις. Γιατί, σ' ό,τι αφορά το Θεό, δεν πρέπει να στέκεται κανείς στη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά να πιστεύει στη δύναμη Εκείνου που κατευθύνει τα πάντα.
Τί φυσικότερο απ'; το να γεννήσει μια παντρεμένη γυναίκα; Αλλά και τί πιο παράδοξο απ'; το να γεννήσει παιδί μια παρθένα, δίχως άνδρα, και να παραμείνει παρθένα;
Γι'; αυτό λοιπόν μπορούμε να ερευνούμε ό,τι γίνεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Ό,τι όμως συμβαίνει με τρόπο υπερφυσικό, ας το σεβόμαστε σιωπηλά. Όχι γιατί είναι επικίνδυνο, αλλά γιατί είναι ανερμήνευτο.

Φόβο νιώθω μπροστά στο θείο μυστήριο.
Τί να πω και τί να λαλήσω;
Βλέπω εκείνη που γέννησε. Βλέπω κι Εκείνον που γεννήθηκε. Αλλά τον τρόπο της γεννήσεως δεν μπορώ να τον καταλάβω. Όπου θέλει, βλέπετε, ο Θεός, νικώνται οι φυσικοί νόμοι. Έτσι έγινε κι εδώ: Παραμερίστηκε η φυσική τάξη και ενέργησε η θεία θέληση.
Πόσο ανέκφραστη είναι η ευσπλαχνία του Θεού!
Ο προαιώνιος Υιός του Θεού, ο άφθαρτος και αόρατος και ασώματος, κατοίκησε μέσα στο φθαρτό και ορατό σώμα μας. Για ποιό λόγο; Να, όπως ξέρετε, εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε περισσότερο σ' ό,τι βλέπουμε παρά σ' ό,τι ακούμε. Στα ορατά πιστεύουμε. Στ' αόρατα όχι. Έτσι δεν πιστεύαμε στον αόρατο αληθινό Θεό, αλλά λατρεύαμε ορατά είδωλα με μορφή ανθρώπων.
Δέχτηκε λοιπόν ο Θεός να παρουσιαστεί μπροστά μας με ορατή μορφή ανθρώπου, για να διαλύσει μ' αυτόν τον τρόπο κάθε αμφιβολία για την ύπαρξή Του. Κι ύστερα, αφού μας διδάξει με την αισθητή και αναμφισβήτητη παρουσία Του, να μας οδηγήσει εύκολα στην αληθινή πίστη, στ' αόρατα και υπερφυσικά.
Κατάπληξη με γεμίζει το θαύμα!
Παιδί βλέπω τον προαιώνιο Θεό!
Σε φάτνη αναπαύεται, Αυτός που έχει θρόνο τον ουρανό!
Χέρια ανθρώπινα αγγίζουν τον απρόσιτο κι ασώματο!
Με σπάργανα είναι σφιχτοδεμένος, Αυτός που σπάει τα δεσμά της αμαρτίας!
Όμως... τούτο είναι το θέλημά Του: Την ατιμία να μεταβάλει σε τιμή· με δόξα να ντύσει την ευτέλεια· και την προσβολή σ' αρετή να μεταπλάσει.
Πήρε το σώμα μου. Μου προσφέρει το Πνεύμα Του. Μου χαρίζει το θησαυρό της αιώνιας ζωής, παίρνοντας αλλά και δίνοντάς μου: Παίρνει τη σάρκα μου για να με αγιάσει· μου δίνει το Πνεύμα Του για να με σώσει.
«Να, η παρθένος θα μείνει έγκυος» (Ησ. 7:14).
Τα λόγια είναι της συναγωγής, μα το απόκτημα της Εκκλησίας.
Η συναγωγή έβαψε το νήμα· η Εκκλησία φόρεσε τη βασιλική στολή.
Η Ιουδαία Τον γέννησε· η οικουμένη Τον υποδέχτηκε.
Η συναγωγή Τον θήλασε και Τον έθρεψε· η Εκκλησία Τον παρέλαβε και ωφελήθηκε.
Στη συναγωγή βλάστησε το κλήμα· εμείς όμως απολαμβάνουμε τα σταφύλια της αλήθειας.
Η συναγωγή τρύγησε τα σταφύλια· οι ειδωλολάτρες όμως πίνουν το μυστικό πιοτό.
Εκείνη έσπειρε στην Ιουδαία το σπόρο· οι ειδωλολάτρες όμως θέρισαν το στάχυ με το δρεπάνι της πίστεως. Αυτοί έκοψαν με σεβασμό το ρόδο, και στους Ιουδαίους έμεινε το αγκάθι της απιστίας.
Το πουλάκι πέταξε, κι αυτοί οι ανόητοι κάθονται και φυλάνε ακόμα τη φωλιά.
Οι Ιουδαίοι πασχίζουν να ερμηνεύσουν το βιβλίο του γράμματος, και οι ειδωλολάτρες τρυγούν τον καρπό του Πνεύματος.
«Να, η παρθένος θα μείνει έγκυος».
Πες μου, Ιουδαίε, πες μου λοιπόν, ποιόν γέννησε;
Δείξε, σε παρακαλώ, θάρρος, έστω και σαν εκείνο που έδειξες μπροστά στον Ηρώδη. Αλλά δεν έχεις θάρρος. Και ξέρω γιατί. Γιατί είσαι επίβουλος. Στον Ηρώδη μίλησες για να Τον εξολοθρεύσει· και σ' εμένα δεν μιλάς για να μην Τον προσκυνήσω.
Ποιόν λοιπόν γέννησε; Ποιόν;
Το Δημιουργό της κτίσεως. Κι αν εσύ σωπαίνεις, η φύση το βροντοφωνάζει. Τον γέννησε λοιπόν με τον τρόπο που ο ίδιος θέλησε να γεννηθεί. Στη φύση δεν υπήρχε η δυνατότητα μιας τέτοιας γεννήσεως. Εκείνος όμως, ως κύριος της φύσεως, επινόησε τρόπο γεννήσεως παράδοξο. Κι έδειξε έτσι ότι, και άνθρωπος που έγινε, δεν γεννήθηκε σαν άνθρωπος, μα όπως μόνο σε Θεό ταιριάζει.
Εκείνος που έπλασε τον Αδάμ από παρθένα γη, Εκείνος που από τον Αδάμ κατόπιν έκαμε γυναίκα, γεννήθηκε σήμερα από παρθένα κόρη που νίκησε τη φύση, ξεπερνώντας το νόμο του γάμου.
Ο Αδάμ τότε, χωρίς να έχει γυναίκα, γυναίκα απόκτησε.
Η Παρθένος τώρα, χωρίς να έχει άνδρα, άνδρα γέννησε.
Και γιατί έγινε αυτό; Να γιατί:
Οι γυναίκες είχαν ένα παλαιό χρέος προς τους άνδρες, αφού από τον Αδάμ είχε βλαστήσει γυναίκα χωρίς τη μεσολάβηση άλλης γυναίκας. Για αυτό η Παρθένος σήμερα, ξεπληρώνοντας στους άνδρες το χρέος της Εύας, γέννησε χωρίς άνδρα, δείχνοντας έτσι την ισοτιμία της φύσεως.
Σώος έμεινε ο Αδάμ μετά την αφαίρεση της πλευράς του.
Αδιάφθορη έμεινε κι η Παρθένος μετά τη γέννηση του Βρέφους.
Αλλά πρόσεξε και κάτι ακόμα:
Δεν έπλασε ο Κύριος κάποιο άλλο σώμα για να εμφανιστεί στη γη. Πήρε το σώμα του ανθρώπου, για να μη φανεί ότι περιφρονεί την ύλη από την οποία δημιουργήθηκε ο Αδάμ. Ήρθαν έτσι, Θεός και άνθρωπος, σε μυστική ένωση. Κι ο διάβολος, που είχε υποδουλώσει τον άνθρωπο, τράπηκε σε φυγή.
Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, αλλά γεννιέται ως Θεός. Αν προερχόταν, όπως εγώ, από έναν κοινό γάμο, πολλοί θα θεωρούσαν απάτη τη γέννησή Του. Γι' αυτό γεννιέται από παρθένα· γι'; αυτό διατηρεί τη μήτρα της άθικτη· γι' αυτό διαφυλάσσει την παρθενία της ακέραιη: Για να γίνει ο παράξενος τρόπος της γεννήσεως αιτία ακλόνητης πίστεως.
Σ' αυτόν λοιπόν που θ' αμφισβητήσει την άσπορη γέννηση του Λόγου του Θεού, θα επικαλεστώ ως μάρτυρα την αμόλυντη σφραγίδα της παρθενίας.
Πες μου λοιπόν, Ιουδαίε, γέννησε η Παρθένος ή όχι; Κι αν μεν γέννησε, γιατί δεν ομολογείς την υπερφυσική γέννηση; Αν πάλι δεν γέννησε, γιατί εξαπάτησες τον Ηρώδη; Όταν εκείνος ζητούσε να μάθει που θα γεννηθεί ο Χριστός, εσύ δεν είπες «στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας» (Ματθ. 2:4); Μήπως εγώ γνώριζα την πόλη ή τον τόπο; Μήπως εγώ γνώριζα την αξία του Βρέφους που ήρθε στον κόσμο; Ο Ησαΐας και οι προφήτες σας δεν μίλησαν γι' Αυτό; Κι εσείς, οι αγνώμονες εχθροί, δεν εξηγήσατε την αλήθεια; Εσείς, οι γραμματείς κι οι Φαρισαίοι, οι ακριβείς φύλακες του νόμου, δεν μας διδάξατε για το Χριστό; Εσείς δεν ερμηνεύσατε τις Γραφές; Μήπως εμείς γνωρίζαμε τη γλώσσα σας; Και όταν γέννησε η Παρθένος, εσείς δεν παρουσιάσατε στον Ηρώδη τη μαρτυρία του προφήτη Μιχαία, «Αλλ' από σένα, Βηθλεέμ, πόλη της περιοχής του Εφραθά, αν και είσαι μια από τις μικρότερες πόλεις του Ιούδα, θα αναδειχθεί αρχηγός του Ισραήλ» (Μιχ. 5:1);
Πολύ καλά είπε ο προφήτης «από σένα». Από σας προήλθε και παρουσιάστηκε σ' ολόκληρο τον κόσμο.
Παρουσιάστηκε ως άνθρωπος, για να καθοδηγήσει τους ανθρώπους. Παρουσιάστηκε ως Θεός, για να σώσει την οικουμένη.
Μα τί ωφέλιμοι εχθροί που είστ' εσείς! Τι φιλάνθρωποι κατήγοροι!
Εσείς κατά λάθος δείξατε πως το νεογέννητο της Βηθλεέμ είναι Θεός. Εσείς Τον κηρύξατε χωρίς να το θέλετε. Εσείς Τον φανερώσατε, πασχίζοντας να Τον κρύψετε. Εσείς Τον ευεργετήσατε, επιθυμώντας να Τον βλάψετε.
Τι αστοιχείωτοι δάσκαλοι είστε, αλήθεια; Εσείς πεινάτε, και τρέφετε άλλους. Εσείς διψάτε, και ποτίζετε άλλους. Πάμφτωχοι είστε, και πλουτίζετε άλλους.
Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε! Ελάτε να πανηγυρίσουμε! Είναι παράξενος ο τρόπος της γιορτής -όσο παράξενος είναι κι ο λόγος της γεννήσεως του Χριστού.
Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά.
Ο διάβολος καταντροπιάστηκε.
Οι δαίμονες δραπέτευσαν.
Ο θάνατος καταργήθηκε.
Ο παράδεισος ανοίχτηκε.
Η κατάρα εξαφανίστηκε.
Η αμαρτία διώχτηκε.
Η πλάνη απομακρύνθηκε.
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε.
Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού.
Η βασιλεία των ουρανών μεταφυτεύθηκε στη γη.
Οι άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους.
Όλα έγιναν ένα.
Γιατί;
Γιατί κατέβηκε ο Θεός στη γη κι ο άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς. Κατέβηκε ο Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον ουρανό. Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος στη γη. Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός. Είναι Θεός και πήρε σάρκα. Κρατιέται σε παρθενική αγκαλιά και στα χέρια Του κρατάει την οικουμένη.
Τρέχουν κοντά Του οι μάγοι. Τρέχουμε κι εμείς. Τρέχει και τ' αστέρι για να φανερώσει τον Κύριο τ' ουρανού. Μα... κι Εκείνος τρέχει. Τρέχει προς την Αίγυπτο. Και φαίνεται βέβαια, πως πηγαίνει εκεί για ν' αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Όμως τούτο γίνεται για να εκπληρωθούν τα προφητικά λόγια: «Την ημέρα εκείνη ο ισραηλιτικός λαός θα πάρει τρίτος, μετά τους Ασσυρίους και τους Αιγυπτίους, την ευλογία του Θεού πάνω στη γη» (Ησ. 19:24).
Τί λες, Ιουδαίε; Εσύ που ήσουν πρώτος έγινες τρίτος; Οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι μπήκαν μπροστά, και ο πρωτότοκος Ισραήλ πήγε πίσω;
Ναι. Έτσι είναι. Οι Ασσύριοι θα γίνουν πρώτοι, επειδή αυτοί πρώτοι με τους μάγους τους προσκύνησαν τον Κύριο. Πίσω τους οι Αιγύπτιοι, που Τον δέχτηκαν, όταν κατέφυγε στα μέρη τους για ν' αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Τρίτος και τελευταίος ο Ισραηλιτικός λαός, που γνώρισε τον Κύριο από τους αποστόλους, μετά τη βάπτισή Του στον Ιορδάνη.
Τι άλλο μένει να πω;
Δημιουργό και φάτνη βλέπω... Βρέφος και σπάργανα... Λεχώνα παρθένα, περιφρονημένη. Φτώχεια πολλή... Ανέχεια πολλή...
Είδες όμως τι πλούτος μέσα στη μεγάλη φτώχεια; Ο Πλούσιος έγινε φτωχός για χάρη μας. Δεν έχει ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα. Μέσα σε ταπεινό παχνί Τον έχουν αποθέσει...
Ω φτώχεια, πλούτου πηγή!
Ω πλούτε αμέτρητε, κρυμμένε μες στη φτώχεια!
Μέσα στη φάτνη κείτεσαι και την οικουμένη σαλεύεις.
Μέσα σε σπάργανα τυλίγεσαι και σπας τα δεσμά της αμαρτίας.
Λέξη ακόμα δεν άρθρωσες και δίδαξες στους μάγους τη θεογνωσία.
Τί να πω και τί να λαλήσω;
Να Βρέφος σπαργανωμένο!
Να η Μαρία, Μητέρα και Παρθένος μαζί!
Να ο Ιωσήφ, πατέρας τάχα του Παιδιού!
Εκείνη η γυναίκα, αυτός ο άνδρας. Νόμιμες οι ονομασίες, αλλά χωρίς περιεχόμενο.
Ο Ιωσήφ μνηστεύθηκε μόνο τη Μαρία, και το Άγιο Πνεύμα την επισκίασε. Έτσι, γεμάτος απορία, δεν ήξερε τι να υποθέσει για το Βρέφος: Να πει πως ήταν καρπός μοιχείας, δεν τολμούσε. Να προσφέρει λόγο βλάσφημο εναντίον της Παρθένου, δεν μπορούσε. Ούτε πάλι δεχόταν το Παιδί σαν δικό του, γιατί του ήταν άγνωστο το πως και από ποιόν γεννήθηκε.
Αλλά να, που, πάνω στη σύγχυσή του, παίρνει απάντηση από τον ουρανό, με τη φωνή του αγγέλου: «Ιωσήφ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, γιατί το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα» (Ματθ. 1:20). Και φανέρωσε έτσι σ' εκείνον και σ' εμάς ότι το Άγιο Πνεύμα επισκίασε την Παρθένο.
Γιατί όμως ο Χριστός θέλησε να γεννηθεί από παρθένα, αφήνοντας αβλαβή την παρθενία της;
Να γιατί:
Κάποτε ο διάβολος εξαπάτησε την παρθένα Εύα. Τώρα ο άγγελος έφερε το λυτρωτικό μήνυμα στην Παρθένο Μαριάμ.
Κάποτε η Εύα ξεστόμισε λόγο, που έγινε αιτία θανάτου. Τώρα η Μαρία γέννησε το Λόγο, που έγινε αιτία αιώνιας ζωής.
Ο λόγος της Εύας έδειξε το δέντρο, που έβγαλε τον Αδάμ από τον παράδεισο.
Ο Λόγος της Μαρίας έδειξε το Σταυρό, που έβαλε τον Αδάμ πάλι στον παράδεισο.
Σ' αυτόν λοιπόν, το Λόγο του Θεού και Υιό της Παρθένου, που άνοιξε δρόμο μέσα σε τόπο αδιάβατο, ας αναπέμψουμε δοξολογία μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(Από τη σειρά των φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής.) 
  

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΤΟΥ ΕΚ ΖΑΚΥΝΘΟΥ (+ 17 Δεκεμβρίου).

ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ,
Ο ΓΛΥΚΥΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ

Ο Άγιος Διονύσιος συγχωρεί τον φονιά του αδελφού του.


ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ
Δ Ι Ο Ν Υ Σ Ι Ο Ν
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΙΓΙΝΗΣ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ
ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Μετά τον ευλογητόν, το Κύριε εισάκουσον μεθ’ ό το, Θεός Κύριος,
και το εξής τροπάριον.
Ήχος Δ’. Τη Θεοτόκω εκτενώς.
Διονυσίου ιεραίς μεσιτείαις, παθών ποικίλων πειρασμών και κινδύνων, τους σους ικέτας λύτρωσαι Χριστέ ο Θεός, οίκτειρον το πλάσμα σου, ως Θεός ελεήμων, σώσον τους υμνουντάς σε, από βλάβης παντοίας˙ σοι γαρ βοώμεν πάντες εκτενώς, μη υπερόψη ημάς πολυεύσπλαγχνε.
Δόξα το αυτό˙ Και νύν. Ού σιωπήσομεν ποτέ.

Ο Ν’. Και ο Κανών.

Ωδή Α’. Ήχος Πλ. Δ’ . Αρματηλάτην Φαραώ…
Γλωττοστροφούντας αφυείς απέδειξας, εν τω υμνήσαι τα σα˙ υλικών γαρ φύσιν, πάσαν υπερέβαλες, τη της ζωής λαμπρότητι, ουρανών όθεν νόες, άφθαρτα στέφη σε έθηκαν, άσαρκον ορώντές σε άνθρωπον.

Ιχθυοβόλους τη καινή εξέπληξας, άγρα πεισθέντας εν σοι, ψυχοβλαβή πλάνην, μετά τούτο έπαυσας, ανδρών τοιούτων θαύματι, ιερέων παρόντων, αποτυγχάνειν του πράγματος, τούτους νουθετών Διονύσιε.

Όλον τον πόθον προς Θεόν ανέθηκας, από νεότητος, και του κόσμου πάντα, τα ηδέα πάνσοφε, και της σαρκός προσπάθειαν, βδελυξάμενος όντως, εγένου όλος ουράνιος, και κατοικητήριον πνεύματος.
Θεοτόκιον.
Ανάρχου Μήτερ εξειπείν τα τέρατα, τις εξισχύει ποτέ; Όσα περ ειργάσω, τον Θεόν βαστάσασα, εν τη γαστρί σου έμβρυον, απαρχή σωτηρίας, της των ανθρώπων υπάρξασα, τέλος και των τούτοις κακώσεων.

Ωδή Γ’. Ουρανίας αψίδος.
Της ψυχής καθορών σου, το νουνεχές ένδοξε, άπας της Αιγίνης ο Δήμος, σε προχειρίζεται, Ποιμένα άριστον, και Ιεράρχην φωσφόρον, νεύσει του Παντάνακτος καθοδηγούμενος.

Σε προβάλλεται πρέσβυν, η ση πατρίς Ζάκυνθος, έχουσα εν κόλποις σον σκήνος, το θαυματόβρυτον, εξ ού προχέονται, τοις προσιούσιν εν πίστει, νάμματα σωτήρια ώ Διονύσιε.

Συμπληροίς τας αιτήσεις, τερατουργέ άπασιν˙ επί σοι γαρ χάρις θεόθεν, πάσα κεκένωται, και των θαυμάτων των σων, ούκ έστι πέρας αντλήσαι, της Ζακύνθου γέννημα, ώ Διονύσιε.
Θεοτόκιον.
Ουρανών πλατυτέρα, η ση γαστήρ δείκνυται, πάναγνε παρθένε Μαρία, θεοχαρίτωτε˙ ο γαρ αχώρητος, παντί τω κόσμω εδείχθη, χωρητός εν μήτρα σου, καθώς ηυδόκησε.

Ναυάγησον, των πολεμίων την έφοδον Ιεράρχα, πάντας σκέπων αεί θερμώς, τους εις σε καταφεύγοντας, και φάνηθι δούλοις σου προστασία.

Επίβλεψον εν ευμενεία…

Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος Β’. Πρεσβεία θερμή.
Χριστέ Ιησού, ελέησον τους δούλους σου, πρεσβεύει θερμώς, ο μέγας Διονύσιος, ταις αυτού δεήσεσι, ψυχικών κινδύνων ημάς απάλλαξον, και θείας δόξης δείξον κοινωνούς, ο μόνος δοξάζων τους αγίους σου.

Ωδή Δ’. Συ μου ισχύς, Κύριε.
Όλον τον νούν, προς ουρανόν ανεπτέρωσας, και ψυχήν σου, Πάτερ κατελάμπρυνας, τη ποικιλία των αρετών, γενόμενος όλος, κατοικητήριον πνεύματος˙  διο την των  θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, ιατρός ανεδείχθης πανάριστος.

Οι εν δεινοίς, κατατηκόμενοι πάθεσι, και παντοίαις νόσοις πιεζόμενοι τω σω τεμένει μετά σπουδής, πίστει προσελθόντες, και σκήνος σον ασπαζόμενοι, τρυγώσι τας ιάσεις, των ψυχών και σωμάτων, σαις λιταίς προς Θεόν Διονύσιε.

Σε βοηθόν, κέκτηται όντως και πρόμαχον, των Στροφάδων, Μονή η σεβάσμιος, και οι μακάριοι εν αυτή, ασκούντες πατέρες, τη σκέπη σου εναμβρύνονται, λυτρούμενοι παντοίων, πειρασμών τε και νόσων, και ποικίλων βελών του αλάστορος.
Θεοτόκιον.
Των ουρανών, αι τάξεις πάσαι εξέστησαν, θεωρούσαι, ως βροτόν γενόμενον, τον προ αιώνων εκ του Πατρός, αρρεύστως τεχθέντα, και κόσμον δημιουργήσαντα, διο μεγαλοφώνως, ουρανόθεν εβόων, τη δυνάμει σου˙ δόξα φιλάνθρωπε.

Ωδή Ε’. Ίνα τι με απώσω.
Ώστερ στύλω νεφέλης, πάλαι τοις αγίοις σου ελάλεις Κύριε, Σαμουήλ Μωσεί τε, τοις τηρούσι τα θεία προστάγματα, ούτω νυν παράσχου, Διονυσίου ταις πρεσβείαις, ημίν πάσι πταισμάτων την άφεσιν.

Όρμος πάσιν εδείχθης, θαλαττοπορούσι, μεγάλω εν κλύδωνι, και επικαλούσι, το σον όνομα Πάτερ το άγιον˙ φθάνεις γαρ ταχέως, και τοις στοιχείοις επιτάττεις, αοράτως πραΰναι την έφοδον.

Δανιήλ εξεπλάγη, παραδόξως ορών σε, λαμπρώς ιστάμενον, θυτών αναμέσον, λευκοφόρων σεπτώς λειτουργούντων σοι, όθεν προσεφώνει, συ αληθώς μετά Αγίων, και Αγγέλων συμψάλλεις τω κτίστη σου.
Θεοτόκιον.
Ως προ τόκου Παρθένος, και μετά τόκον πάλιν, Παρθένος διέμεινας, Κεχαριτωμένη˙ δια σου γαρ ο Λόγος ο άναρχος, εισελθών ως οίδε, και εξελθών θεοκυήτορ, παραδόξως αγνήν σε ετήρησεν.

Ωδή ΣΤ’. Την δέησιν εκχεώ προς Κύριον.
Ικέτευε, εκτενώς πανάριστε, προς Θεόν εν πειρασμοίς και κινδύνοις, ότι φρουρόν προσκαλεί σε πατρίς σου, και αλλοφύλοις καυχάσθαι ως εύρηκε, σε πρύτανιν και βοηθόν, και την ήτταν εν πάσι δωρούμενον.

Τον Κτίστην, επί Σταυρού μιμούμενος, υπεδέξω τον συγγόνου φονέα, επιεικώς, τούτον εναποκρύψας, τοις γλυκυτάτοις σου τρόποις αείμνηστε, και δίωξιν την επ’ αυτόν, αντηλλάξω τη δείξει αλλότριον.

Την θείαν, περικυκλούντες λάρνακα, του σου σκήνους Διονύσιε Πάτερ, όλη ψυχή και καρδία βοώμεν, σώσον ημάς, ταις πρεσβείαις σου Άγιε, και λύτρωσαι παντοδαπών, συμφορών τους πιστώς ανυμνούντάς σε.
Θεοτόκιον.
Συμφώνως, οι δια σου σωζόμενοι, θεομήτορ την φωνήν σοι βοώμεν, του Γαβριήλ, χαίρε Δέσποινα κόσμου, χαίρε Αδάμ και της Εύας η λύτρωσις, του Λόγου χαίρε και  Θεού, το ευρύχωρον όντως παλάτιον.
Ναυάγησον των πολεμίων την έφοδον Ιεράρχα, πάντας σκέπων αεί θερμώς, τους εις σε καταφεύγοντας, και φάνηθι δούλοις σου προστασία.

Άχραντε η δια λόγου.

Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος Β’. Την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον.
Την σην Μητέρα, προσάγομεν εις πρεσβείαν, ως προστασίαν, και κραταίωμα και σκέπην, πάντων και καύχημα και αντίληψιν, αυτής ταις ικεσίαις πάντας ημάς ελέησον, ο μόνος υπάρχων πολυέλεος. 
Προκείμενον Ήχος Δ’.
Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην, και οι Όσιοί σου αγαλιάσονται.
Στίχος. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού.

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ιωάννην. (Ι’. 1- 9).
Είπεν ο Κύριος προς τους εληλυθότας προς αυτόν Ιουδαίους. Αμήν αμήν λέγω υμίν. ο μη εισερχόμενος δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί και ληστής˙ ο δε εισερχόμενος δια της θύρας ποιμήν εστί των προβάτων. Τούτω ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα της φωνής αυτού ακούει, και τα ίδια πρόβατα καλεί κατ’ όνομα, και εξάγει αυτά. Και όταν τα ίδια πρόβατα  εκβάλη, έμπροσθεν αυτών πορεύεται, και τα πρόβατα αυτώ ακολουθεί, ότι οίδασι την φωνήν αυτού. Αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού, ότι ούκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν. Ταύτην την παροιμίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς˙ εκείνοι δε ούκ έγνωσαν τίνα ήν α ελάλει αυτοίς. Είπεν ούν πάλιν αυτοίς ο Ιησούς˙ Αμήν αμήν λέγω υμίν, ότι εγώ ειμί η θύρα των προβάτων. Πάντες, όσοι ήλθον προ εμού, κλέπται εισί και λησταί˙ άλλ΄ ούκ ήκουσαν αυτών τα πρόβατα. Εγώ ειμί η θύρα˙ δι’ εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται, και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει.

Δόξα. Ταις του Ιεράρχου…

Και νύν. Ταις της Θεοτόκου…

Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός…
και το παρόν Προσόμοιον.
Ήχος Πλ. Β’. Όλην αποθέμενοι.
Δέσποτα φιλάνθρωπε, ο θαυμαστός εν αγίοις, αυτός τα ελέη σου, εν εμοί θαυμάστωσον, ανεξίκακε, και δεινών λύτρωσαι, ως Θεός δώρησαι, και τυχείν με καταξίωσον, της θείας δόξης σου, θείαις της Μητρός σου εντεύξεσιν, ως και απολυτρώσεως, της ατελευτήτου κολάσεως, ταις του Ιεράρχου σεπτού Διονυσίου προσευχαίς, ίνα υμνώ και δοξάζω σε, τον Θεόν και πλάστην μου.
Το, Σώσον ο Θεός τον Λαόν σου κ.τ. λ.

Ωδή Ζ’. Παίδες Εβραίων.
Κόσμου μισήσας τα ηδέα, τα ουράνια επόθησας τρισμάκαρ, και βιώσας εν γη ως άσαρκος τα γέρα, εις ουρανούς απείληφας, παρά του μισθαποδότου.

Πηγή ανεξάντλητος υπάρχει, το πανσέβαστον και άγιόν σου σκήνος˙ αεννάως και γαρ, τοις κάμνουσι παρέχει, ιάματα σωτήρια, Διονύσιε λιταίς σου.

Δέξαι τους ύμνους Ιεράρχα, ούς προσφέρει σοι λαός των Ζακυνθίων, ασιγήτοις φωναίς, και τούτον εκ παντοίων, κινδύνων ελευθέρωσον, τη θερμή σου προστασία.
Θεοτόκιον.
Υμνώ σου τον Τόκον Θεοτόκε, και ον έτεκες ασπόρως και εν χρόνω, ως Θεός αληθώς και άνθρωπον δοξάζω˙ διπλούς γαρ πεφανέρωται, τοις ανθρώποις εν τω κόσμω.

Ωδή Η’. Τον εν όρει αγίω δοξασθέντα.
Ικετεύειν, μη παύση ταις λιταίς σου, των απάντων Κτίστην τροφέα και ποιμένα˙ σε πρέσβυν γαρ καλούμεθα αείποτε, χρείαις τε και νόσοις, ότι σου ακούει, προθύμως εις αιώνας.

Ηνωμένος, τω Κτίστη από βρέφους, διεπράξω έργα ως ουρανοπολίτης, την επί γης ευπάθειαν μισούμενος, δόξαν τε και πλούτον, άνω νύν χορεύεις, συνάμα τοις Αγγέλοις.

Τίς προσήλθε, πιστώς τω σω τεμένει, ένθα βρύει πηγή η των θαυμάτων, και του σου πανσέπτου σκήνους σου αψάμενος, τας αιτήσεις πάσας, και τας ιατρείας, ούκ είληφεν ευθέως;
Θεοτόκιον.
Παραδείσου, ανοίγονται αι πύλαι, και φλογίνη παραχωρεί ρομφαία, και των ανθρώπων γένος διασώζεται, του Θεού και Λόγου, σάρκα ειληφότος, εξ απειράνδρου Κόρης.

Ωδή Θ’. Εξέστη επί τούτω ο ουρανός.
Το άκρον αγαπήσας των εφετών, και δουλεύσας εν βίω Μακάριε, πάσι πιστοίς, ώφθης θαυματόβρυτος ποταμός, και ως αγάπης άγαλμα, άφθαρτος διέμεινας επί γης, της όντως θεαρέστου, διόπερ σε δικαίως, υμνολογούμεν Διονύσιε.

Αι τάξεις των Αγγέλων εξ ουρανού, κατελθούσαι βουλή του ποιήσαντος, σου το σεπτόν, πνεύμα Ιεράρχα περιχαρώς, δεξάμεναι προσέφερον, τούτω ένθα χαίρουσιν αι ψυχαί, απάντων των αγίων, και ψάλλουσι τω Κτίστη, δοξολογίαν την τρισάγιον.

Ψυχήν σου την αγίαν εις ουρανούς, μετά δόξης ο Κτίστης κατέθετο, το δε σεπτόν, σώμά σου και πάντιμον εν τη γη, άφθορον διετήρησεν, όπερ εν τοις κόλποις ως θησαυρόν, η Ζάκυνθος κατέχει, ήν φρούρει σαις πρεσβείαις, ώ Ιεράρχα Διονύσιε.
Θεοτόκιον.
Η μήτρα σου εδείχθη των Ουρανών, πλατυτέρα πανάμωμε Δέσποινα˙ τον γαρ Θεόν, έτεκες ασπόρως υπερφυώς, και δια σου ερρύσθημεν, πάντες της δουλείας του πονηρού, διο Παρθενομήτορ, τους σε υμνολογούντας, ρύσαι εκ κινδύνων ταις πρεσβείαις σου.

Άξιον εστί, και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις ο Ζακύνθου γόνος λαμπρός, πρόεδρος Αιγίνης, και Στροφάδων μέγας φρουρός, χαίροις Εκκλησίας, φωστήρ νέος τρισμάκαρ, Αρχιερέων κλέος, ώ Διονύσιε.

Μένων εν αγάπη, εν τω Θεώ έμεινας θεόφρον, και σον κτείναντος αδελφόν, ενθέως εφείσω, τη προς Θεόν αγάπη. Διο Χριστώ συγχαίρεις, νύν Διονύσιε.

Δέσποτα Χριστέ ο Θεός ημών, οικτείρησον πάντας, και ελέησον σον λαόν, ταις Διονυσίου θερμαίς ικετηρίαις, και σου της θείας δόξης, τυχείν αξίωσον.

Χαίροις σελασφόρε Θείε φωστήρ, ο φωτί σου στίλβων, τον ορίζοντα ευσεβών˙ χαίροις ο σου Σκήνως θαύμασι καταρδεύων, την Εκκλησίαν πάσαν ώ Διονύσιε.

Ιερέων σύλλογος ιερός, και άπαν το πλήθος, Ζακυνθίων περιδεώς, το πάνσεπτον Σκήνος ασπασώμεθα όπως, ταις τούτου ικεσίαις ρυσθώμεν θλίψεων.

Χαίροις ο Ζακύνθου θείος βλαστός, και Μονής Στροφάδων, ο ακοίμητος οφθαλμός, χαίροις της Αιγίνης ο μέγας αντιλήπτωρ αρχιθυτών η δόξα, ώ Διονύσιε.

Δέσποινα Παρθένε Μήτηρ Θεού, συν Διονυσίω, εκδυσώπει τον σον υιόν, ημάς απαλλάξαι, κινδύνων πολυτρόπων, και θλίψεων παντοίων, τους ευφημούντάς σε.

Πάσαι των Αγγέλων αι Στρατιαί…

Το, Τρισάγιον. Και το παρόν Απολυτίκιον.
Ήχος Α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
Της Ζακύνθου τον γόνον και Αιγίνης τον Πρόεδρον, τον φρουρόν Μονής των Στροφάδων, Διονύσιε άπαντες, τιμήσωμεν συμφώνως οι πιστοί, βοώντες προς αυτών ειλικρινώς, σαις λιταίς τους την σην μνήμην επιτελούντας, σώζε και βοώντάς σοι˙ Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ˙ δόξα τω σε στεφανώσαντι˙ δόξα τω δωρησαμένω σε ημίν πρέσβυν ακοίμητον.

Είτα η σχετική δέησις και απόλυσις, 
μεθ’ ήν το παρόν Προσόμοιον.
Ήχος Β’. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.
Ύμνον παναρμόνιον ιδού, η των σων πιστών συνηγμένη, χορεία ψάλλει σοι˙ μνήμη τη πανσέπτω σου, και τω τεμένει τω σω, ιερώς προστιβάζεται, ψυχή και καρδία, σου το θαυματόβρυτον Σκήνος ασπάσασθαι˙ πάντας αβλαβείς περιφρούρει, θλίψεως παντοίας και βλάβης, Πάτερ Διονύσιε πρεσβείαις σου.

 Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.