"Εικόν' αχειροποίητη".
Ένα ποιημάτιο του Αλέξ. Παπαδιαμάντη, που είναι ενσωματωμένο στο διήγημα
του Σκιαθίτη συγγραφέα: "Ειδύλλιον της Πρωτομαγιάς".
του Σκιαθίτη συγγραφέα: "Ειδύλλιον της Πρωτομαγιάς".
Μελοποίηση του Ορφέα Περίδη (2003) στον δίσκο:
"Τι θα πει ζωή".
Είναι ρυθμική, πάνω σε νεοπαραδοσιακά πρότυπα,
και περιλαμβάνει ολόκληρο το ποίημα
(πλην μιας στροφής, της τελευταίας).
(πλην μιας στροφής, της τελευταίας).
Οι στίχοι του ποιήματος:
Eικόν' αχειροποίητη, που στην καρδιά μου σ' είχα,
κ' είχα για μόνο φυλαχτό μια της κορφής σου τρίχα.
Oνείρατα στον ύπνο μου μαυροφτερουγιασμένα,
σαν περιστέρι στη σπηλιά μ' ετάραξαν για σένα.
Kίνδυνο, μαύρο σύννεφο, οι μάγισσες μου λένε·
τ' αηδόνια αυτά που κελαδούν μου φαίνονται να κλαίνε.
κ' είχα για μόνο φυλαχτό μια της κορφής σου τρίχα.
Oνείρατα στον ύπνο μου μαυροφτερουγιασμένα,
σαν περιστέρι στη σπηλιά μ' ετάραξαν για σένα.
Kίνδυνο, μαύρο σύννεφο, οι μάγισσες μου λένε·
τ' αηδόνια αυτά που κελαδούν μου φαίνονται να κλαίνε.
Να σε χαρεί κι η άνοιξη μαζί με τα λουλούδια
όπου 'ναι σαν αμέτρητα ζωγραφιστά τραγούδια.
Συ στο σκολειό δεν έμαθες να γράφης ραβασάκια·
στα χείλη σου τα ρόδινα πού τά 'βρες τα φαρμάκια;
Στα μάτια τα ψιχαλιστά πόχ' έρωτας καρτέρι,
πόσο μεθύσι μέθυσα ένας Θεός το ξέρει.
όπου 'ναι σαν αμέτρητα ζωγραφιστά τραγούδια.
Συ στο σκολειό δεν έμαθες να γράφης ραβασάκια·
στα χείλη σου τα ρόδινα πού τά 'βρες τα φαρμάκια;
Στα μάτια τα ψιχαλιστά πόχ' έρωτας καρτέρι,
πόσο μεθύσι μέθυσα ένας Θεός το ξέρει.
<Τη χάρη σου τη σπλαχνική μη μ' αρνηστείς αρνί μου
αγάπη μου αιώνια αγάπη μου στερνή μου.>
Ο "Άγιος των Ελληνικών Γραμμάτων"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου